Wat zijn Fobieën ?
In wezen kan iedereen een fobie ontwikkelen. Fobieën zijn angsten en deze ontstaan meestal in de kinderjaren , die dan vrijwel op een natuurlijke manier overgaan . Doch in de volwassenheid opeens op een of andere manier de kop kunnen opsteken. Een onverklaarbaar gevoel dat je van de ene op de andere dag overmand en je eigenlijk niet weet waar het vandaan komt. Er giert door je lichaam een oer sensatie, een angst en er komt een mechanisme op gang van vluchten of vechten. Je hebt verschillende fobieën die je het leven lastiger kunnen maken en het is vooral van belang dat je deze eigenlijk meteen aanpakt en gaat ontdekken waar deze vandaan komt, zodat je niet in een vicieuze cirkel terecht komt van angst voor de angst. Over het algemeen is het een irreële angst in gewone normale situaties . Bijvoorbeeld als je ergens op visite gaat, of een lezing geeft , of eten in gezelschap , of bang dat je onwel wordt , Zo kun je opzien tegen een belangrijk gesprek en dat je van tevoren je suf repeteert om van jezelf continue te horen of je wel de juiste woorden kiest. Als dit meerdere malen op een dag gebeurt en er een soort van repeterende gedachten en gedragingen zijn , dan noemen we dat een sociale fobie. Fobieën zijn er in alle vormen en maten eigenlijk teveel om op te noemen, zo rond 400 fobieën. Belangrijk is dat je aan de bel trekt, want een fobie kan je leven ondermijnen. Ik ga hier ze niet allemaal benoemen daar zijn genoeg andere site s mee vol geschreven en er is heel veel informatie op te halen, iedereen voor zijn eigen inzichten. Wat ik u wel kan bieden is dat ik U hierin kan begeleiden ,omdat ik dit traject helemaal doorlopen heb en ik meen, door ervaring opgedane deskundigheid, U hierin tools te kunnen aanreiken waar u echt mee verder kunt. Ook kan ik U bepaalde vitaminen en mineralen adviseren op grond van mijn eigen bevindingen, die U eventueel op weg kunnen helpen.
Wat ik wel in het kort wil delen is hoe het mijzelf is vergaan met mijn fobie en paniekstoornis. Ik weet waarover ik schrijf en waarover ik het heb. Het heeft mij drie jaar geduurd voordat ik van mijn fobie af was, doordat er niet op tijd is ingegrepen. Het heeft tot disfunctie geleid van mijn hele zijn en gezin. Mijn fobie begon op een woensdagochtend in het late voorjaar van de jaren tachtig. Ik had heerlijk gezwommen in net iets te koud water in het buiten zwembad van Dieren. Lekker warm gedoucht en eenmaal aangekleed op de fiets naar de markt die daar wekelijks floreerde. Na een rondje te hebben gelopen en wat boodschappen gekocht te hebben bij de groenteboer voelde ik rare steken in mijn zijde, het benam me mijn adem en ik kromde mijn lijf van de pijn. ik stond als aan de grond genageld en kon op dat moment geen stap verzetten. Geluid verstomde om me heen en het was of ik alles in slowmotion waarnam. Ik verstarde in de pijnhouding en er jaagde een intense golf van misselijkheid en angst door me heen dat zich een weg baande naar mijn keel. Ik begon zwaar te hyperventileren en de spieren in mijn lichaam verkrampten een voor een. Na eerst in de verstarde houding te hebben gestaan kwam er een oer gevoel in me los om te vluchten , maar waarheen? Ik kon de fiets niet op en iedereen om me heen had niets in de gaten en ik moest naar huis , maar hoe ? Eigenlijk weet ik niet meer hoe ik los van die plek kwam, maar wat ik nog wel weet is dat ik liep alsof ik me schokkend een weg baande , naar weet ik waar naar toe. Iedere stap die ik zette bracht me verder van me zelf weg , ik was ontzettend ijl in mijn hoofd en mijn hersenen werkten op volle toeren . Waar kon ik veilig gaan zitten en hulp vragen , David schoot het door me heen. David moet me op komen halen! Hij kan me redden ! David kan me redden! echode het door mijn hoofd. Inmiddels was ik naar de hoek van de markt gestrompeld en daar zag ik het huis staan van melkboer Koekkoek. Ik heb daar hijgend aangebeld en kon daar gaan zitten, lijkbleek en Koekkoek heeft David gebeld op een vaste lijn want de mobiel bestond nog niet. Zwaar hijgend zat ik daar en door angst overmand , die alleen nog groter werd , waardoor mijn armen helemaal verkrampten en krom bogen naar elkaar toe. Hoe ik ook met alle macht mijn armen weer recht wilde strekken, ze bleven gekromd. Alles hoorde ik van veraf wat ze tegen me zeiden, het was net alsof ik er niet was en mijn ademhaling werd alleen maar hoger. De stem van David die arriveerde hoorde ik in de verte en die heeft mij overeind geholpen en ondersteund naar de dokterspost gereden. Daar aangekomen , stapte ik in wilde paniek uit en riep; vlug , snel vlug , ik ga dood ik moet me redden. Mijn hoofd was inmiddels totaal op hol geslagen en ik hoorde het bloed van het ganse lichaam gonzen in mijn oren. Mijn hart was op hol en ik had een buiten zintuiglijke ervaring. Dr Smeltzer bekeek me eens, hoorde mijn verhaal met horten en stoten aan en concludeerde een zenuwaanval. Er werd een injectie met een kalmerend middel toegediend met de mededeling , direct naar bed en slapen en dan komt alles goed. Mooi niet ! Toen begon het pas , dat was het begin van het eerste stadium van mijn fobie, die 3 jaar geduurd heeft . Ik wil u hiervan de details besparen, want het heeft geen zin om mijn leed en verwerking verder te vertellen, want ieder heeft zijn eigen mate van fobische neigingen die zich gaande weg kunnen gaan ontplooien en ieder heeft zijn eigen rugzak die niet te vergelijken valt met anderen. Ieder heeft zijn eigen weg en inzicht te gaan die geheel anders is, dit heb ik ondervonden toen in de jaren negentig mijn man ten prooi viel aan een sociale fobie waarvan hij ook weer helemaal is hersteld, doordat hij meteen aan de bel trok om inzicht te krijgen in zijn te bewandelen weg.